Achter het land van Mathé Vermunt in Flevoland (NL) loopt een kanaal met een groenstrook. Hij wilde er ooit een windmolen-lijn neerzetten i.s.m. met de buren uit dezelfde straat, maar omwille van de luchthaven die tot net niet in de achtertuin reikt, kon dit niet. “We hebben het grondig overwogen hoor,” lacht Mathé. “Maar soms is een beperking een cadeau voor iets beters.”

Mathé: “Ik kwam terug uit Oostenrijk en reed door Duitsland. Ik was verbluft door de zonneparken langs de A3. Ik belde de installateur, die in verleden de schuur al had belegd met zonnepanelen, en die zei me: ‘Je hebt daar wel een vergunning voor nodig” . Mathé grinnikt. “Ik wilde maar wat graag bijdragen aan de verduurzaming van de maatschappij, maar ik vond het vooral een hele fijne uitdaging! Ik wilde die zonne-pionier zijn.” Mathé kijkt uit over een zee van panelen en knikt. “Het gaat me niet enkel over een donkergroene overtuiging, in 2012 was er nog geen klimaatakkoord van Parijs, maar ik had in 2010 al wel zonnepanelen op mijn schuur. Zowel uit duurzaamheid- als economisch oogpunt. Ik had heel veel stroom nodig voor de ventilatie van mijn aardappelen. Je kon subsidies krijgen en ik werd uitgeloot. Dat betekende in één klap 100 zonnepanelen op ons dak!”

Zonne-energie als hoofdgewas

“Ik had dit landbouwbedrijf overgenomen van mijn ouders,” vertelt Mathé. “Het was een erfpachtconstructie en het ministerie besliste om de domeingronden te verkopen.

Ik kocht de gronden en verkocht een deel aan een collega akkerbouwer in de buurt. Het is nog steeds een akkerbouwbedrijf hoor, maar eentje met een dubbele functie. Het aandeel landbouw is tot minder dan de helft gereduceerd. In de toekomst zorgen we er misschien wel voor dat we onder de zonnepanelen aardappelen, suikerbieten en tarwe telen. Gras telen lukt me intussen al aardig tussen en onder zonnepanelen, er is geen 5% verschil in de groeimarge met gras dat in open veld groeit. Maar eerlijk is eerlijk: zonne-energie is mijn hoofdgewas geworden.”

Pieken tot aan de marge

Mathé: “We engineerden dit zonnepanelenpark samen met IZEN en René Blickman tot net onder de grens van 2 MW. Het is maar 2-3 procent per jaar dat je piekt,” weet Mathé, “maar daar draait alles natuurlijk wel om. Op een druilerige dag produceert het park ook stroom hoor, maar we halen die 2MW natuurlijk niet.

Monkey see, monkey do: landbouwers in transitie

“Mijn project krijgt navolging, glundert Mathé, “IZEN-collega Koop Drost was recent hier met een aantal agrarische makelaars om het concept aan andere potentiële klanten te verkopen. Landbouwgrond wordt mondjesmaat omgezet naar ecologisch verantwoord industrieel gebied. Het inspireert de overheid ook, Flevoland wil 1000 hectare zonnepanelen in het landelijk gebied. Op golfbanen, gebeurt het inmiddels ook. En de gemeente Zeewolde gaat het zélf doen. Ze starten met een pilot op agrarisch gebied en van daaruit gaan ze hun beleid uitstippelen.” Mathé fluistert: “Het gaat in een aantal gevallen om pilootprojecten, ze zijn nog lang nog niet zo operationeel als mijn zonneweide”.